گفته بودند به ما:

می کشد در همه کس

غم نان

ایمان را

در شبی سرد چو مرگ

که هوا می لرزید

و تن خسته شهر

بستر برف زمستانی بود

راهی خانه شدم.

من -گرسنه-

پدرم را دیدم

که در آن ظلمت سرد

با یخ حوض قدیمی حیاط

جنگ سختی می کرد

تا ز خون دشمن

بعد از آن جنگ وضویی سازد

پدرم -بی که کلامی گوید-

گفت با من:

پسرم!

چاره مشکل ما

ایمان است