دانه مي كارم تا صبوري بياموزم (داستان آموزنده)

آخرین ارسال های انجمن

عنوان	پاسخ	بازدید	توسط
توانمندسازی یادگیری مشارکتی: راهنمای جامع سرور اختصاصی بیگ بلو باتن	0	17	reyhanehseo82
ساختن قلعه دیجیتال شما: راهنمای جامع برای هاست ویندوز آلمان	0	12	reyhanehseo82
ساختن کاخ آنلاین ایرانی شما: راهنمای هاست وردپرس ایرانی	0	9	reyhanehseo82
راهنمای جامع طراحی ویلا	0	11	reyhanehseo82
طراحی نمای ساختمان و طراحی پلان ساختمان	0	9	reyhanehseo82
نمایندگی بوتان منطقه 21	0	11	amir14364
هامین دنتال؛ عرضه کننده اتوکلاو دندانپزشکی	0	13	hamindental

12 3 4 5 6 7 8 9...267 268 »

دانه مي كارم تا صبوري بياموزم (داستان آموزنده)

naser 
  بازدید : 1641
چهارشنبه 17 اسفند 1390 : 17:28 ب.ظ 
نظرات (0)

دو نفر بودند و هر دو در پي حقيقت ، اما براي يافتن حقيقت يكي شتاب را برگزيد و ديگري شكيبايي. اولي گفت: آدميزاد در شتاب آفريده شده، پس بايد در جست وجوي حقيقت دويد. آنگاه دويد و فرياد برآورد: من شكارچي ام، حقيقت شكار من است. او راست مي گفت، زيرا حقيقت، غزال تيز پايي بود كه از چشم ها مي گريخت.

اما هر گاه...

كه او از شكار حقيقت باز مي گشت، دست هايش به خون آغشته بود. شتاب او تير بود. هميشه او پيش از آن كه چشم در چشم غزال حقيقت بدوزد، او را كشته بود. خانه باورش مزين به سر غزالان مرده بود. اما حقيقت، غزالي است كه نفس مي كشد. اين چيزي بود كه او نمي دانست.

ديگري نيز در پي صيد حقيقت بود.اما تير و كمان شتاب را به كناري گذاشت و گفت: خداوند آدميان را به شكيبايي فراخوانده است. پس من دانه اي مي كارم تا صبوري را بياموزم و دانه اي كاشت، سال ها آبش داد و نورش داد و عشقش داد. زمان گذشت و هر دانه، دانه اي آفريد. زمان گذشت و هزار دانه، هزاران دانه آفريد. زمان گذشت و شكيبايي سبزه زار شد. و غزالان حقيقت خود به سبزه زار او آمدند. بي بند و بي تير و بي كمان.

منبعarezooo.com